Water-in-olie-emulsies, waarin water in een continue oliefase is verspreid, worden veel toegepast in voedingsproducten, zoals margarine, boter en chocoladevullingen. Om hun stabiliteit te verbeteren, worden oppervlakteactieve stoffen met een laag moleculair gewicht (LMW) vaak gebruikt als emulgatoren. In voedingstoepassingen worden meestal sorbitanesters (Span), polyglycerolpolyricinoleaat (PGPR) en mono- en diacylglycerolen (MAGs-DAGs) gebruikt. Biopolymeren en deeltjes uit natuurlijke bronnen (bijv. gemodificeerde lignine en zetmeel, ethylcellulose, fytosterolen, cacaoboter) hebben echter de interesse van onderzoekers gewekt vanwege hun stabilisatie op de lange termijn. Maar het gebruik van duurzame, milieuvriendelijke deeltjes om W/O-emulsies effectief te stabiliseren, is nog steeds een uitdaging voor de voedingsindustrie. In dit kader bieden gamma-oryzanoldeeltjes potentieel als emulsiestabiliserende deeltjes. Als resultaat hiervan is dit project gericht op het ontwikkelen van het stabiliteitsmechanisme en kristalgedrag van vloeibare en halfvaste W/O-emulsiesystemen. In detail, ten eerste, het gelvormingsproces en het kristallisatiegedrag van GO. Het onderzoek naar de microstructuur van GO-gels en kristalsuspensies kan een beter begrip geven van het ontwerpen van stabielere W/O-emulsies. Ten tweede, de karakterisering van water-in-olie-emulsies en water-in-oleogel-emulsies. Stabiliteitsmechanisme en kristalgedrag kunnen worden bestudeerd op basis van het vorige deel. Bovendien is het verschil tussen kristallisatie op water-olie-interface en op bulkfase het doel dat we moeten verduidelijken. Ten slotte moet de invloed van GO-kristallen op interface naar bulkfase in halfvaste emulsiesystemen worden opgenomen in dit project. Dit project richt zich op het stabiliteitsmechanisme en kristallisatiegedrag van emulsies die zijn gestabiliseerd door gamma-oryzanol, wat belangrijke implicaties heeft voor het toekomstige ontwerp van Pickering W/O-emulsiesystemen in de farmaceutische, cosmetische en voedingssector.