Luminescentiedatering is een nog relatief jonge onderzoekstechniek die het mogelijk maakt archeologisch materiaal te dateren, dat geen organisch materiaal bevat. Mineralen in een sedimentlaag bijvoorbeeld, of aardewerkscherven. Met luminescentie kan je het klokje aflezen dat begon te lopen toen een stuk aardewerk verhit werd in een bakoven, of wanneer een sedimentlaag is afgezet aan het oppervlak.

De techniek bracht een ware revolutie teweeg in veel wetenschappelijk onderzoek. Hij kan een exact antwoord geven op vraag: wanneer is iets gebeurd? Wanneer werd deze baksteen gebakken? Wanneer werd deze sedimentlaag gevormd? Er is ook geen gebrek aan materiaal om te dateren, in tegenstelling tot dateringsmethoden die organisch materiaal nodig hebben. Archeologische opgravingen liggen immers vol met bruikbare fragmenten van dakpannen of kruiken, en ook aan bodemstalen is er geen gebrek.

Voor dit syntheseonderzoek heeft de archeologische dienst van SOLVA stalen genomen van sites in het zuiden van Oost-Vlaanderen. Ze willen voor deze vindplaatsen een beter chronologisch kader uitwerken, voor een beter begrip van die plekken. Daarnaast maken ze een handleiding voor luminescentiedatering, ter ondersteuning van de archeologen op het terrein. Zo zal, net als in onze buurlanden, ook in Vlaanderen luminescentiedatering een vaste plek krijgen in de toolkit van archeologen.