In het begin van de twintigste eeuw ontstond een avant-gardistische cultuur, die een keerpunt betekende in de literaire geschiedenis van Spanje. Tot voor kort focusten discussies over de Spaanse avant-garde poëzie zich voornamelijk op mannelijke dichters die werden geïdentificeerd als de “Generatie van 1927”. Dit collectief werd gezien als een overwegend Spaans fenomeen en werd bestudeerd afzonderlijk van het Europese modernisme. Deze studie biedt hierop een alternatief door een groep Spaanse vrouwelijke dichters te onderzoeken die zich bezighielden met avant-gardistische thema's en deelnamen aan transnationale literaire kringen. Het doel van het project is om deze vrouwelijke dichters in een transnationale context te plaatsen en hun werk te vergelijken met dat van hun Europese en Latijns-Amerikaanse tegenhangers. Bijgevolg onderzoekt dit project de betrokkenheid van Spaanse vrouwen in de Brusselse avant-garde kringen La Lanterne Sourde en Amitiés hispano-belgo-américaines en bestudeert het de vertalingen van hun poëzie in Belgische tijdschriften. Het houdt ook rekening met hun deelname aan Latijns-Amerikaanse literaire clubs, hun bijdragen aan avant-garde tijdschriften en hun receptie. Dit project zet zich af van het heersende generatiemodel in het Spaanse onderzoeksveld door Spaanse vrouwen niet als een “generatie van dichters” te bestuderen, maar als bemiddelaars over culturele grenzen heen en als sleutelfiguren van de internationale avant-garde.