In de 19e en 20e eeuw kwam de modale krantenlezer in contact met buitenlandse literatuur. Stof aan het vergaren in nationale bibliotheken en beschouwd als ‘lage cultuur’ ging onderzoek tot recent voorbij aan dit specifieke medium. Dankzij de digitalisering en de hernieuwde belangstelling voor serialisering groeit de wetenschappelijke belangstelling voor Periodical Studies. Dit project focust op vertaalde Russische literatuur in Nederlandse dagbladen en is zo uniek in haar soort. Het corpus bestaat uit 853 vertalingen, verschenen tussen 1840 en 1970, en is samengesteld met behulp van het digitale archief van de Nationale Bibliotheek (Den Haag). Het onderzoek beschouwt vertalingen als elementen die door de redactie omwille van verschillende redenen werden ingezet: Vertalingen werden niet willekeurig gekozen, maar gaven een meerwaarde aan nieuws, bvb. een verhaal over de burgeroorlog dat net naast een artikel over de Russische revolutie werd geplaatst. Op die manier komt een dialoog tussen feit en fictie tot stand. Vertaalde literatuur werd ingezet als eductief materiaal, bvb. als duiding bij het vieren van bepaalde Russische feestdagen. Vertalingen verschenen als voorpublicatie. De selectie ervan lag wellicht in lijn met de krants uitgeefbeleid. Het publiceren van feuilletons, zoals ze doorgaans genoemd werden, was ook een vorm van klantenbinding. Lezers moesten de vervolgafleveringen lezen en op die manier droeg het feuilleton bij tot het creëren van een lezersgemeenschap.