Peter Paul Rubens (1577-1640) is een van de meest gecanoniseerde en gereproduceerde kunstenaars in de (Belgische) kunst
geschiedenis. Via zijn eigen reproductie-atelier waren reeds gedrukte exemplaren van zijn werk wijd verspreid
in Europa tijdens zijn leven. Het aantal Rubens-reproducties explodeerde echter eenmaal
mechanische reproductietechnieken ontwikkeld en dit fenomeen bereikte zijn eerste hoogtepunt
rond het 300e Rubens jubileum in 1877.
Het uitgebreide corpus van Rubens-reproducties is nooit volledig onderzocht. Vooral de
mechanische reproducties zijn grotendeels verwaarloosd door Rubens-geleerden. Het wordt vaak over het hoofd gezien
hoe mechanische reproducties unieke interpretaties zijn met specifieke dimensies, textuur en
kleurtonen, het originele materiaal bemiddelen en een ander (hi) verhaal van het authentieke creëren
artwork. Bovendien wordt elke reproductie gebruikt in een verhaal, afhankelijk van de functie van de
medium waarin het voorkomt.
Door de studie van de Rubens-reproducties tussen 1877 en 1977 en hun distributiemedia wil dit doctoraatsproject een historisch en theoretisch discours over de
ontwikkeling en de impact van mechanische reproducties in de moderne samenleving.