Economische transacties hebben steeds vaker betrekking op data (of digitale inhoud): ondernemingen verwerven raw data, KMO’s cloudservices, consumenten gestreamde/gedownloade content. Toch bestaat er vandaag geen expliciete wetgeving over die ‘datacontracten’. De wet loopt achter, vergeleken met andere veelvoorkomende contracten. Het resultaat is een uitholling van de contractvrijheid, inefficiëntie, onzekerheid, fragmentatie van wetgevingen, inefficiëntie, ‘privatisering’ van ons recht en eigenrichting. Door de opmars van AI en smart contracts, zullen deze tendensen enkel toenemen. Daarbij komt, dat EU-lidstaten weldra nieuwe consumentenregels moeten omzetten als lex specialis, terwijl er niet eens een lex generalis bestaat! Er is dan ook nood aan een algemeen kader dat enerzijds voorziet in bepalingen van aanvullend recht voor datacontracten, en anderzijds beleidsgerichte, dwingende regels bevat.