Het onderzoek brengt de effecten op mannelijke modellen in kaart van de opkomst van moderne kunst in 19de-eeuws België, toen het modernisme vanaf de jaren 1840 conventies aanvocht zoals die van het traditionele mannelijke kunstenaarsmodel en van het geïdealiseerde mannelijke naakt. Al doende zal het een esthetisch, een sociologisch en een discursief perspectief verenigen tot een diepgravende kwalitatieve studie.