Het Romeinse rijk in de late oudheid (ca. 300-600 na Christus) werd lang gezien als een autocratische staat waar
de keizer nam alle beslissingen. Recente studies hebben benadrukt dat er veel imperiale wetten waren
feitenreacties op vragen van onderaf, en dat de opstelling en uitvoering ervan werd afgehandeld
raadgevers en bureaucraten. Toch zijn de feitelijke beslissingsprocessen nog niet bestudeerd: op de
op basis van welke argumenten werden beslissingen genomen? Wie probeerde officiële beslissingen te beïnvloeden en wat
was de rol van formele en informele netwerken? In hoeverre waren dergelijke lobbyactiviteiten effectief?
En hoe werden ze door de verschillende betrokken partijen aan het publiek gepresenteerd?
Deze vragen zijn cruciaal voor ons begrip van de latere Romeinse staat en samenleving: was het
rijk een autocratie met macht geconcentreerd aan het hof, of waren er 'buiten' invloeden? En
wat is het effect van mogelijkheden om beslissingen over de sociale integratie van verschillende lagen te beïnvloeden
maatschappij?
Om deze vragen te beantwoorden, maakt het project gebruik van raadsbesluiten. Het combineren van een rapport van wat was
zei tijdens de raad met brieven rondgestuurd voor en na het, deze bron biedt uniek inzicht
in laat-antieke besluitvormingsprocessen. Concentreren op de brieven, die tot nu toe zijn verwaarloosd,
dit project onderzoekt de rol van netwerken, overtuigen, presenteren en bestuur bij het nemen van beslissingen
making. Op deze manier zullen raadsbesluiten een herbeoordeling van het functioneren van de latere Romein mogelijk maken
rijk.