Een aanzienlijke literatuur bestaat al op de ingewikkelde relatie tussen de medische wetenschap en het kolonialisme: wetenschappers hebben gekeken naar de historische ontwikkeling van de medische wetenschap, alsmede de wijze waarop de geneeskunde werd verstrikt in de koloniale beleid. Toch is er weinig aandacht is tot dusver besteed aan de fysieke infrastructuur van de gezondheidszorg, ook al in de koloniale tijd indrukwekkende ziekenhuis complexen zijn gebouwd dat, ondanks hun vaak vervallen staat, nog steeds een cruciaal onderdeel van de hedendaagse gezondheidszorg infrastructuur vormen voor een groot een deel van de Congolese bevolking. Dit onderzoek stelt voor om een ​​select aantal van dergelijke ziekenhuisvestigingen onderzoeken in drie specifieke steden in de DR Congo: Kinshasa, Mbandaka en Kisangani. Ten eerste zal het de oorsprong van hun typologie op te sporen, ze te koppelen aan een “gedeelde cultuur” onder de Europese koloniale machten op het gebied van het ontwerpen van gebouwen, stedelijke planning en de medische wetenschap. Ten tweede, zal het onderzoek naar de “ruimtelijke governmentalities” actief op deze sites, het onderzoek van hoe na verloop van tijd Afrikaanse sociaal-culturele praktijken van omgaan met ziekte en dood in strijd met een infrastructureel accommodatie op basis van een uit het moederland geïmporteerd typologie. Om deze spanning te begrijpen, argumenteren we dat deze het ziekenhuis sites die niet moet worden opgevat als geïsoleerde enclaves, maar eerder als complex heterotope infrastructuren die, vanuit hun prille begin, interactie in diepe manieren met hun omringende stedelijke omgeving.