Patiënten met een mitochondriale DNA mutatie hebben een hoog risico om deze aandoening door te geven aan hun nageslacht. Accurate diagnostische middelen zijn niet voorhanden bij de mens. Gebruik makend van een heteroplasmatisch mitochondriaal muismodel willen we nagaan of het eerste, tweede poollichaam en de blastomeren betrouwbaar kunnen gebruikt worden om de heteroplasmie te bepalen. Verder willen we nagaan of nucleaire transfer technieken de overerving van mitochondriaal DNA kunnen elimineren.