In het afgelopen decennium heeft fotoredox-chemie zich ontwikkeld tot een waardevolle methode. In een typisch fotoredoxproces absorbeert de fotokatalysator lichtenergie en start vervolgens enkele reductie- en oxidatieprocessen. De overdracht van elektronen tussen katalysator en substraat leidt tot de vorming van nieuwe chemische bindingen en producten. Vaak zijn deze omzettingen een netto reductie/oxidatie van startmoleculen, en zijn 'opofferingsreagentia' nodig als elektronenbron/acceptor. Stoichiometrische hoeveelheden van deze reagentia worden echter omgezet in bijproducten en vormen dus een grote hoeveelheid verspild materiaal. Elektrofotokatalyse pakt dit probleem aan door de elektronenbron/acceptor te vervangen door een elektrisch potentiaalverschil. Hoewel dit onderzoeksveld veelbelovend is, wordt het belemmerd door gebrek aan een reactor die voldoet aan de hoge eisen van zowel de foto- als de elektrochemische stap. Binnen dit project zullen concepten ontwikkeld in de OLED-industrie en flowchemie worden vertaald naar het onderzoeksveld van elektrofotokatalyse om de toepasbaarheid ervan te verbeteren en verder uit te breiden. Meer specifiek zal het gebruik van een prototype flowreactor, die reeds functioneert als ongescheiden cel, verder worden uitgewerkt in gescheiden celmodus. De verbeterde schaalbaarheid en procescontrole, als veelbelovende voordelen van deze elektrofotokatalytische reactor, zullen worden gevaloriseerd in de late-stage functionalisering van API’s.