Vitiligo is een veel voorkomende verworven pigmentstoornis en treft ongeveer 1% van de wereldbevolking. Het wordt gekenmerkt door het geleidelijk verdwijnen van melanocyten die leiden tot huiddepigmentaties. Klinische observaties en onderzoeksresultaten hebben aangetoond dat auto-immuunresponsen (voornamelijk T-helper 1-respons) tegen melanocyten-zelf-antigenen betrokken zijn bij de pathofysiologie van vernietiging van melanocyten. Daarom is een centrale hypothese in het huidige vitiligo-onderzoek dat immuuntolerantie voor melanocyten-zelf-antigenen wordt verbroken. Het doel van dit project is het onderliggende mechanisme te onderzoeken dat leidt tot verstoring van de normale homeostatische balans van het immuunsysteem (met speciale aandacht voor dendritische cellen en regulerende T-cellen) en om therapeutische strategieën te evalueren met behulp van een in vivo-model voor vitiligo. In deze experimentele setting zal vitiligo actief worden geïnduceerd door huidletsel (experimenteel het fenomeen Koebner) om een ​​gestandaardiseerd, specifiek, beter getimed, efficiënt en zeer informatief model te creëren. Dit model kan zich lenen voor intra-individuele, rechtstreekse vergelijkingen van verschillende lokale behandelingen in vitiligo. Wij zijn van mening dat dit project een brede kijk zal bieden op immunosurveillance betrokken bij de immuungemedieerde vernietiging van melanocyten. Bovendien biedt het een uitstekend platform voor nieuwe onderzoeksmogelijkheden en kan het bijdragen aan het ontwerp van rationale strategieën om de tolerantie voor auto-immuunziekten te herstellen.