Na een decennium met lage rentes is de schuldgraad van ondernemingen aanzienlijk toegenomen. Deze structurele toename, welke nog versneld is door de COVID-19 crisis, vormt een bedreiging voor financiële stabiliteit en kan leiden tot een verloren decennium met lage productiviteit. Hoewel de schuldgraad van huishoudens na de financiële crisis uitgebreid is onderzocht, is de rol van de schuldgraad van bedrijven binnen de macroeconomie onderbelicht. Studies naar de drijvende krachten achter deze schuldgraad houden geen rekening met de rol van kenmerken van banken, zoals hoe optimistisch over de toekomst de banken zijn en de mogelijkheid die ze hebben om leningen te herstructureren. Dit voorstel vult dit gat op door een model te maken met banken die zich mogelijk irrationeel gedragen en schuldherstructurering toelaten. De theoretische bijdrage wordt empirisch getest door een sentimentindicator te maken met textuele analyse en te bestuderen hoe banksentiment de schuldgraad van bedrijven kan beïnvloeden. Voorgaand onderzoek is vaak beperkt tot analyses van afzonderlijke landen, en de laatste studie in dit voorstel geeft een gedetailleerd overzicht van de impact van banksentiment op particuliere investeringen in verschillende landen. De resultaten van dit voorstel zullen de ongewilde gevolgen van de toename van de schuldgraad belichten en met name de impact op productiviteit en financiële stabiliteit in kaart brengen.