Ons doel is om beter te begrijpen hoe gezondheids- en sociaal beleid kan bijdragen tot het verminderen van sociale en levensloopongelijkheid in preventie bij oudere volwassenen. Preventie is de sleutel tot gezond ouder worden, maar de sociale ongelijkheid in preventieve praktijken zijn reeds decennialang stabiel in welvarende landen. De vraag is waarom? Om hier antwoord op te krijgen, onderzoeken we de impact van beleid op ongelijkheid in preventie vanuit een institutioneel perspectief, rekening houdende met de institutionalisatie van preventieve levensstijlen en de kenmerken van de eerstelijnsgezondheidszorg. In tegenstelling tot studies gebaseerd op een cross-sectioneel design, onderzoeken we individuele preventietrajecten vanuit een levensloop perspectief. We bekijken hoe het beleid de invloed van vroegere levensfasen - zoals benadeelde leefomstandigheden in de kindertijd en niet-normatieve gezins- en arbeidstrajecten - op preventiepraktijken in latere levensfasen kan beperken. We hanteren twee complementaire strategieën. Ten eerste maken we gebruik van (inter)nationale herhaalde cross-sectionele representatieve gezondheidsenquêtes (EHIS, België, Engeland, Finland, Duitsland, Zweden, Zwitserland, VS) die een periode van meerdere decennia tot heden beslaan. Ten tweede gebruiken we drie longitudinale studies over veroudering (SHARE, ELSA, HRS) met levensgeschiedeniskalenders. Deze stellen ons in staat om vergelijkende sequentie- en latente klassengroeianalyses uit te voeren.