Laatantieke poëzie wordt graag vergeleken met een mozaïekstructuur, opgebouwd uit verblindende “tesserae” die een overzicht bemoeilijken. Op Nonnos’ Dionysiaka lijkt dit van toepassing. Een structurele, generische (Cairns’ Generic Composition) en retorische (a.d.h.v. de antieke retorica) analyse van afzonderlijke episodes uit de Dionysiaka zal leiden tot een beter begrip van de “mozaïkale poëtica” van Griekse én Latijnse auteurs uit deze periode.