In de geschiedenis van het politieke denken wordt de late Oudheid meestal beschouwd als de periode waarin de stadstaat plaatsmaakte voor monarchie en de
Bijbel en Koran de plaats innamen van Plato. Met een focus op koningschap en religie is het laat-antieke politieke denken - zo gaat het verhaal - de antithese van het moderne republikeinse denken.
de antithese van modern republicanisme en secularisme. Veel te lang heeft dit teleologische perspectief geleerden in de richting
naar een beperkt aantal onderwerpen en remde het de erkenning van verschillende verhalen en de integratie van niet-westerse tradities.
In plaats van deze periode te zien als het einde van de paradigmatische oude polity (namelijk de polis), stelt New Polities voor dat het een
begin was: een tijdperk van nieuwe polities. Het was getuige van de verspreiding en consolidatie van nieuwe religieuze, etnische en politieke gemeenschappen.
gemeenschappen. Hun gebruik van oude politieke taal om zichzelf te beschrijven leidde tot een proliferatie van politiek discours in nieuwe contexten.
contexten. Om de aldus gegenereerde innovatie en variëteit bloot te leggen, breidt New Polities de reikwijdte van het onderzoek op drie manieren uit. 1) Het
omvat het eerste millennium van het Romeinse Rijk tot de Abbasiden, Byzantijnen en Karolingers, toen verschillende tradities
zich kristalliseerden uit een gemeenschappelijk reservoir van laat-antieke materialen. 2) De focus wordt verlegd van klassieke verhandelingen en talen (bijv.
Augustinus & Al-Farabi) naar een breder scala aan bronnen in veel meer talen uit een breder scala aan culturen (bijv. Syrisch, Armeens,
Hebreeuws). Dit grotere corpus maakt het mogelijk om een grotere breedte van ideeën en mogelijke crossculturele invloeden in kaart te brengen. 3) Het introduceert weinig bestudeerde
onderwerpen, zoals oikonomia en de relatie tussen de menselijke samenleving en de natuur. Doorbreken van disciplinaire grenzen
Polities niet alleen de vorming, circulatie en aanpassing van politieke ideeën in het eerste millennium, maar benadrukt ook het belang van laatantieke en vroegmiddeleeuwse samenlevingen.
belang van laatantieke en vroegmiddeleeuwse samenlevingen in de bredere geschiedenis van het politieke denken.