Het gebruik van glas in superyachts biedt een meerwaarde voor de ruimtelijke en esthetische beleving aan boord. Klassieke componenten in de draagsructuur van het schip vormen nochtans belangrijke hinderpalen voor het toepassen van visueel ononderbroken beglazing, omdat ze het uitzicht naar buiten toe en het invallen van natuurlijk daglicht belemmeren. Het gebruik van constructieve beglazing kan hiervoor een oplossing bieden, aangezien ze een deel van de belastingen van de klassieke (stalen of aluminium) draagstructuur kan overnemen. Daartegenover staan echter belangrijke uitdagingen, zoals het brosse materiaalgedrag en het gedrag na breuk van glas.
In dit onderzoeksproject worden twee belangrijke uitdagingen aangepakt. De eerste betreft het opnemen van mechanische spanningen en vervormingen in een constructief geïntegreerde beglazing in een yacht, waar de tweede is om een aanvaardbare duurzaamheid en prestatie te verzekeren gedurende de hele levensduur van dergelijke beglazing in een maritieme omgeving. De doelstellingen van het project zijn dan ook om het spannings-vervormingsgedrag van syperyachts met geïntegreerde constructieve beglazing te onderzoeken, concepten te ontwikkelen tussen de geïntegreerde glasconstructies en de rest van het schip, en de duurzaamheid, i.e. het mechanisch gedrag na veroudering van de verbindingen in een maritieme omgeving te evalueren. Het doel is niet om oplossingen te bieden voor een specifiek yachtontwerp, maar om algemene principes en methodes te ontwikkelen die toepasbaar zijn op een bredere waaier van yachtontwerpen.