Het voorliggende project wil nagaan in hoeverre het RNAi werkingsmechanisme bruikbaar is om voor één coleopteer modelorganisme (Leptinotarsa decemlineata) coloradokever) een bestrijdingsstrategie uit te werken. RNAi is de selectieve en genspecifieke posttranscriptionele inhibitie van genexpressie door endogene expressie of toediening van dsRNA aan de doelwitcellen of het doelwitorganisme. Het dsRNA dat complementair is met het doelwit gen zal, eens in de cel aanwezig, binden aan het complementaire mRNA en via een aantal tussenstappen leiden tot expressie-inhibitie. Het onderliggende mechanisme is grotendeels onbekend, maar wordt meestal gedefinieerd in twee delen: cel-autonoom en niet cel-autonoom RNAi. In het eerste geval treedt slechts expressie-inhibitie op in de targetcel, in het tweede geval wordt de inhibitie doorgegeven aan cellen buiten de oorspronkelijke targetcel. Niet-celautonome RNAi wordt verder onderverdeeld in omgevings-RNAi en systemisch RNAi. Systemisch RNAi omvat alle prrocessen waarbij een 'silencing'-signaal van één cel, naar een andere wordt doorgestuurd, eventueel zelf van één type weefsel naar een ander. Omgevings-RNAi omvat alle processen waarbij dsRNA uit de omgeving opgenomen wordt in een targetcel. Na opname in een meercellig organisme, via omgevings-RNAi, kan RNAi zich doorheen een organisme verspreiden via systemisch RNAi. Dit laatste is onontbeerlijk voor toepassing als bestrijdingsmiddel.