Tekstuele en archeologische gegevens stemmen overeen met een scenario van crisis in het Oosten Middellandse Zee rond 1200 voor Christus - Egeïsche, Cypriotische, Anatolische en Levantijnse centra waren verwoest en Egypte werd aangevallen door de zogenaamde Sea Peoples - maar het was ook een periode van transformatie, continuïteit van innovatie en vestiging. Als de discussie over de Laat-Bronstijd-crisis en het bijbehorende complexe web van migratie, interconnectie en invloed tussen verschillende populaties is in bepaalde aspecten ontwikkeld circulaire redenering, het pand heeft behoefte aan bewijs. Daarom kan het 'crisisonderzoek' dat wel zeker profiteren van onbelemmerde nieuwe archeologische gegevens. Voor deze bottom-up aanpak de archeologisch onderzoek op de site van Pyla-Kokkinokremos op Cyprus wordt uitzonderlijk kans, vanwege de oprichting aan het einde van de 13e eeuw voor Christus - een tijd waarin de crisis bereikte zijn hoogtepunt - zijn zeer kortstondige bezetting en zijn schijnbaar geplande verlaten verlatenheid al het materiaal ter plaatse. Hoewel de nederzetting bewoond was voor wat minder dan vijftig jaar lijkt te zijn, wordt de site een zeer waardevolle 'tijdcapsule' van deze kritieke fase. Het archeologisch onderzoek bij Pyla-Kokkinokremos in samenhang met de resultaten van andere sites heeft groot potentieel om een ​​cruciale factor te worden in het ontrafelende proces van het uiteenvallen van de Late Bronstijd en het karakter van culturele interactie tussen de volkeren van het Oosten Middellandse Zee tijdens deze periode.