Nanomedicine (NM) wordt beschouwd als een van de meest veelbelovende toepassingen van nanotechnologie, zoals de ontwikkeling van therapieën ontworpen zou toestaan, met een hoge selectiviteit en werkzaamheid. Hoewel veel onderzoek is de afgelopen decennia is uitgevoerd, vertaling van de academische wereld naar commerciële toepassing blijft teleurstellend laag. Redenen dat de huidige matige succes van NM uit te leggen zijn: (1) veelbelovende preklinische resultaten zijn vaak slecht voorspellend voor klinische veiligheid en effectiviteit, (2) het efficiënt, schaalbaar en reproduceerbare GMP-productie van nanocarriers heeft bewezen uitdagend en (3) de regelgeving te zijn kaders nog niet volledig uitgerust om de introductie van nieuwe nanomedicijnen efficiënt vergemakkelijken. Deze belemmeringen zijn vaak tegengekomen sinds het ontwikkelingsproces van carrier ontwerp tot klinische beoordeling wordt uitgevoerd door een reeks van wetenschappers uit verschillende achtergronden die moeite hebben interactie en communiceren met elkaar om duidelijk inzicht in de noodzakelijke ontwerp- criteria en de mogelijkheden en beperkingen van NM hebben.