De Psalmen, die een belangrijk corpus van bijbelse poëtische teksten zijn, hebben de hele geschiedenis van beïnvloed Europese literatuur en religieuze cultuur. Vroeg-christelijke en Byzantijnse lezers erkenden het poëtische kenmerken van de Psalmen en psalm (dat wil zeggen de praktijk van het zingen van de Psalmen in het goddelijke aanbidding) was een typische oefening in het monastieke leven. Het voorgestelde onderzoek zal analyseren hoe het Grieks Psalmen worden weerspiegeld in verschillende soorten laat-antieke en Byzantijnse poëzie. Deze verbinding is geweest over het hoofd gezien tot nu toe, maar zal sterk bijdragen aan een inzicht in de receptie van de Bijbel in de Middeleeuwen. We zullen verschillende soorten poëtische teksten uit verschillende perioden onderzoeken, in om verschillende perspectieven te waarborgen. Het corpus zal metrische paratexts bevatten die verwijzen naar de Psalmen, dat is: epigrammen die David prijzen (vaak als de nieuwe Orpheus) en zijn Psalmen. Deze gedichten worden samen met de Psalmen zelf overgedragen en getuigen van de persistentie van een bepaald poëtische smaak in de overdracht van de bijbelse tekst. Ze worden het voorwerp van een monografie, inclusief een kritische editie en vertaling. Een ander onderzoeksveld zal gevormd worden door parafrases van de Psalmen in coupletten uit zeer verschillende perioden, die als voorbeelden worden bestudeerd interpretatie, herschrijving en creatieve toeëigening tegelijk.