De Zuidelijk-Afrikaanse Shona-talen vormen een grote, nauw verwante en relatief goed bestudeerde groep van Bantu-talen. Ondanks deze rijkdom aan synchrone data is de geschiedenis van Shona talen en haar sprekers niet goed onderzocht. In dit onderzoek test ik een nieuw voorstel dat een revolutie teweeg zou brengen in het begrip over Shona taalgeschiedenis door een recent voorgesteld zogenoemd ‘spread-over-spread event’ te testen. Deze gebeurtenis trekt de positie van Shona in de Zuid-Bantoe taalfamilie in twijfel: ook al clustert Shona samen met de andere Zuid-Bantoe talen op het gebied van lexicon nemen Shona talen niet deel in gebruikelijke fonologische en morfologische innovaties van de Zuid-Bantoe taalfamilie. Eerder onderzoek suggereert dat Shona nauw verwant zou zijn aan de Bantoe talen van Malawi. Verder toont bewijs uit eerdere studies aan dat opeenvolgende lagen van taalcontact in Shona overeenkomen met grootschalige contactgebeurtenissen: het Groot Zimbabwe rijk, het Indische Oceaan handelsnetwerk en Europees kolonialisme. In deze studie onderzoek ik het ‘spread-over-spread’ scenario op drie manieren: door een eerste reconstructie van Proto-Shona, door de positie van Shona in de Bantoe taalfamilie te bepalen aan de hand van lexicon en door opeenvolgende fasen van taalcontact te onderzoeken. Dit onderzoek draagt bij aan kennis over het ontstaan en de ontwikkeling van Shona en hun positie binnen Bantoe, evenals de geschiedenis van Zimbabwe en vroeg zuidelijk Afrika.