Chronische nierziekte (CKD) is een groot gezondheidprobleem met een prevalentie tussen 11 en 13%. Hart- en vaatziekten (CVD) zijn de belangrijkste doodsoorzaak bij CKD-patiënten. Traditionele risicofactoren verklaren onvoldoende het hoge risico op CVD bij CKD, terwijl niet-traditionele risicofactoren (uremische toxines (UTs), endotheeldysfunctie, ontsteking, ...) een veel belangrijkere rol lijken te spelen. Opstapeling van specifieke UTs houdt verband met het verhoogde risico op CVD bij CKD en is afhankelijk van de balans tussen eliminatie door de nieren, generatie en absorptie. Een aanzienlijk deel van dit generatie/absorptieproces wordt geregeld in de darm. Het aanpakken van de darmmicrobiota en hun functionele capaciteit en van de intestinale barrière, om de bloedconcentraties van deze UTs te verlagen en zo de (CV) uitkomst van CKD-patiënten te verbeteren, zou kunnen leiden tot kosteneffectieve interventies die moeten worden onderzocht.