Dit project bestudeert de culturele context van meteorologie in de Late Oudheid (4e-8e eeuw). Meteorologie slaat in deze periode op weersvoorspelling en verklaring van alle hemelse fenomenen. Voor de Klassieke Oudheid heeft meteorologie al veel aandacht gekregen, maar voor de Late Oudheid is er nauwelijks onderzoek. Dit project, dat zich op het snijvlak situeert tussen wetenschapsgeschiedenis en cultuurgeschiedenis, heeft drie doelen. Ten eerste, het biedt het eerste overzicht van de genres, inhoud, en thema’s die verband houden met de praktijk van het voorspellen en verklaren van hemelse fenomenen. Hiermee hoopt het verder onderzoek te stimuleren. Ten tweede biedt het project een diepgaande studie van hoe ideeën en praktijken in verband met het weer ingebed waren in de laat-antieke maatschappij. Het project is in het bijzonder geïnteresseerd in de rol die het weer speelde in de zorg voor het zelf en dus in de ethische dimensie van omgang met de natuur. Ten derde, door de nadruk te leggen op een aspect van de dagdagelijkse omgang met de natuur in de Oudheid, wil het project de focus van historici te verleggen van catastrofale gebeurtenissen (aardbevingen, pandemieën, klimaatverandering) naar het gewonere leven met de natuur.