Nanodeeltjes van platinagroep-metalen (PGM), meer specifiek platina, rodium en palladium, zijn essentiële componenten in autokatalysatoren in de uitlaat van auto's, omdat ze werken als actieve sites voor katalytische reacties. Door de steeds strengere milieuvoorschriften neemt de vraag naar deze metalen jaarlijks toe. Omdat MPG's zeer schaars zijn, is het efficiënt recyclen van deze metalen een belangrijke kwestie geworden. Momenteel is het smeltproces de meest gebruikte pyrometallurgische methode voor het concentreren van MPG's. Het gedrag van de PGM deeltjes tijdens het proces kan niet direct worden geobserveerd in experimenten, vanwege de schaal van de industriële ovens en de kleine afmetingen van de PGM nanodeeltjes. Computationele modellering van dit proces kan dus een zeer nuttige aanvulling zijn om deze leemte op te vullen. Dit doctoraat heeft als doel een modelleerraamwerk te ontwikkelen dat een meerfasenveldmodel combineert met DFT-berekeningen om het lokale oplossingsgedrag te bestuderen van PGM-nanodeeltjes uit gebruikte autokatalysatoren in een metallurgische slak die collectormetaaldruppels bevat. Dit raamwerk zal worden gebruikt om het dominante oplossingsmechanisme bloot te leggen, wat leidt tot nieuwe inzichten in de effecten van pyrometallurgische procesparameters op het oplossen van deze PGM-deeltjes, nuttig voor het interpreteren van waarnemingen uit en het optimaliseren van industriële terugwinningsoperaties. Als het raamwerk eenmaal is vastgesteld, kan het ook worden toegepast op andere terugwinningsprocessen, waardoor de relevantie voor de industrie toeneemt.