Als gevolg van de inherente statistische aard van het polymerisatieproces, is een strikte controle over de moleculaire samenstelling en uiteindelijke eigenschappen van polymeernetwerken vaak niet haalbaar. Dit is waar het domein van 'sequentie-gedefinieerde polymeren', een discipline die zich richt op de synthese en toepassing van macromoleculen met een discrete moleculaire massa en perfect gecontroleerde microstructuur, een verschil kan maken. Na het ontwikkelen van een flow chemie protocol om zulke uniforme macromoleculen op te schalen, heeft hun incorporatie in polymeernetwerken inderdaad het potentieel om nieuwe fundamentele inzichten te verschaffen in de impact van verschillende moleculaire parameters zoals stijfheid, tacticiteit en exacte lengte op het thermische gedrag, de mechanische eigenschappen en de netwerkdefecten van de daauit bekomen vernette materialen. Door samenwerking met het Massachusetts Institute of Technology (Prof. J. Johnson) zullen de bevindingen worden geïntegreerd in theoretische modellen, om de state-of-the-art netwerktheorieën vooruit te helpen en de verschillen tussen de experimentele en theoretische waarden te verkleinen. Uiteindelijk zullen de sequentie-gedefinieerde structuren worden gecombineerd met covalent aanpasbare netwerken, met de bedoeling de verkregen inzichten te gebruiken om de ontwerpparameters die de visco-elastische eigenschappen van de resulterende dynamische en recycleerbare materialen bepalen, te optimaliseren.