De skeletspieren, één van de grootste organen in het menselijk lichaam, hebben vele functies naast het mogelijk maken van onze lichaamsdelen te bewegen. Ze zijn zelden de primaire reden voor ziektes, maar gezonde en optimaal functionerende skeletspieren zijn essentieel in de preventie van talloze metabole, cardiovasculaire en neurologische aandoeningen. Regelmatige fysieke beweging is één van de beste strategieën voor de preventie en behandeling van verschillende van deze ziektes. De moleculaire mechanismes verantwoordelijk voor deze gezondheidsbevorderende adaptaties zijn een complexe samenwerking tussen ontelbare biologische processen die allesbehalve volledig gekend zijn. Er worden continu nieuwe inzichten verworven door middel van technologische ontwikkelingen, die telkens extra lagen van complexiteit toevoegen. Het werk beschreven in deze thesis tracht nieuwe inzichten te verschaffen over de homeostatische controle van skeletspieren in het kader van trainingsadaptaties en de rijke diversiteit aan celtypes.