De Mamelukken sultanaat was een islamitisch regime dat heerste over Egypte en Syrië van 1250 tot 1517. Terwijl de bevolking in het algemeen was de Arabische en sprak Arabisch, de heersende elite was niet: als militaire slaven of Mamelukken uit hun Centraal-Azië zijn ingevoerd, waren deze Turkse of Circassian de taal en etniciteit. Dat veranderde hun nomadische thuisland voor een geregeld leven in een Arabisch-islamitische omgeving, werd deze elite algemeen aangenomen zijn etnische en taalkundige antecedenten te hebben af ​​te werpen en deze te vervangen door een nieuwe identiteit opgebouwd uitsluitend rond mamluk-dom. Meer conventionele categorieën zoals etniciteit en bloedbanden werden beschouwd als niet meer relevant, zij het voor in-group identificatie, naar buiten legitimatie of sociale netwerken. Echter, wetenschappers steeds meer begint te verhoren deze heersende uitzicht. Mamluk identiteit wordt nu opnieuw bekeken als een complexe constructie, waarin mamluk-dom is slechts één dimensie. Als blijkt dat de Mamelukken meest begunstigde self-aanduiding gedurende hun geschiedenis was een etnische / linguïstische één ( ‘Regime van de Turken’, niet ‘Regime van de Mamelukken’), is het duidelijk dat etniciteit en taal een ander cruciaal dimensie vormen. Wat het project heeft tot doel is na te gaan hoe deze dimensies werden gebouwd en wat ze waren om te communiceren, kortom, te verduidelijken wat het betekende om een ​​Turk of een Circassian in het Sultanaat zijn. Wat het nodig heeft is een benadering die zowel de Turkse en Arabische bronnen integreert en combineert een historisch en sociolinguïstisch perspectief.