Op basis van drie hedendaagse architectuurpraktijken wordt bestudeerd hoe er wordt geïnvesteerd in architectuurbeelden op vlak van beeldconstructie, in hun relatie tot een architectuurproject, als in de opvoering ervan in institutionele situaties. Op welke manier verschuift hun betekenis tussen praktijk en publiek architectuurveld? Wat is de relatie tussen beeld, project en identiteit? Wat maakt hedendaagse architectuurbeelden specifiek (welke institutionele condities) en hoe kunnen we ze lezen als een visueel discours?