Recent werd er door de Vlaamse Overheid, en mede in uitvoering van Europese richtlijnen, een specifiek saneringsplan voor fijn stof voorgesteld. Na verkeer en industrie wordt de landbouw als de belangrijkste primaire bron van fijn stof bestempeld, met de veeteelt als grootste speler. Alleen al de varkenshouderij zou via stalemissies instaan voor 6 to 15% van alle fijn stof in de Vlaamse lucht. Dit aandeel is zeker belangwekkend te noemen maar variabel naargelang de gevolgde interpretatie en vooralsnog gebaseerd op theoretische emissiefactoren afgeleid uit hoofdzakelijk buitenlands onderzoek. Dit brengt de aanvragers meteen bij de algemene probleemstelling van dit projectvoorstel, nl. het gebrek aan praktijkkennis omtrent fijn stof in de landbouw, en meer specifiek in de Vlaamse varkenshouderij.
Naast het emissieverhaal is er tevens waakzaamheid geboden in de stal. De stal is immer enerzijds een werkplaats voor de varkenshouder en de dierenarts en anderzijds de leefomgeving van het varken. In relatie tot arbeidsveiligheid is fijn stof een gereglementeerde materie zodat de praktijkomstandigheden vormen een hiaat in de kennis. Aangaande de invloed van fijn stof op de diergezondheid is er helemaal niets geweten wat betreft de specifieke Vlaamse situatie.
Dit project wil in eerste instantie het hiervoor geschetste gebrek aan praktijkkennis helpen wegwerken door correcte en representatieve meetgegevens te genereren die moten toelaten om het typische fijn stof profiel voor de Vlaamse varkenshouderij te karakteriseren.