Mijn onderzoeksproject heeft tot doel de sociale geschiedenis van de Bhagavad Gītā te traceren in de eeuwen vlak vóór het kolonialisme in Noord-India, van de 18e en de 19e eeuw. Ik veronderstel dat de leesgemeenschappen van de Gītā tijdens deze periode en in deze regio een dramatische verandering hebben ondergaan, mogelijk gemaakt door twee belangrijke ontwikkelingen. Ten eerste de ontwikkeling van niet-dualistische filosofische tradities in het Sanskriet en wetenschappelijke tradities die subcommentaren op canonieke filosofische teksten voortbrachten; ten tweede de opkomst van nieuwe protocollen voor de adaptatie van Sanskrietteksten in de Noord-Indiase volkstaal. Hoewel de Bhagavad Gītā uitgebreid is bestudeerd en wordt beschouwd als een van de meest gelezen hindoeteksten in het hedendaagse India, is de geschiedenis van het lezerspubliek en de transmissie ervan in deze tijd onderbelicht gebleven. Ik stel in dit project voor om de sociale geschiedenis van de Bhagavad Gītā tijdens deze belangrijke en onderbelichte periode in haar intellectuele leven te traceren, door een reeks teksten te analyseren waarvan ik betoog dat ze actief betrokken waren bij de onderhandelingen over de plaats van de Gītā in de canon van filosofisch non-dualisme, en door een onderzoek van manuscriptcolofons en paratekstueel materiaal waarvan ik veronderstel dat het de bredere sociale wereld van teksten als de Gītā zal onthullen.