Eerder onderzoek poneert het historische optreden van twee prototypische verschijnselen van het tijdperk dat de middeleeuwen scheidt van de vroegmoderne tijd: 1) de opmars van de Tien Geboden in de volkstaal cultuur; 2) de geleidelijke ontwikkeling van culturele processen van introspectie en individuatie, culminerend in het idee (l) van de Renaissance individu. Meer recent onderzoek heeft verklaard dat nieuwe inzichten kunnen worden verkregen bij de vorming van het begrip introspectie door de studie van confessionele teksten in de volkstaal. Binnen dat genre, zijn geschriften over de Tien Geboden genomen om de culturele ideaal van introspectieve individuatie te gaan naar een duidelijker mate dan geschriften over de Zeven Zonden. Uitgaande van deze inzichten, willen we de relatie tussen de twee fenomenen hierboven uitgekozen vast te stellen, door middel van een studie van het Midden-Nederlandse teksten op de decaloog (c 1300 -.. C 1550) tegen de achtergrond van een corpus van vroeg-moderne equivalenten . Een culturele en formele analyse van deze geschriften moet ons in staat om enkel uit overeenkomsten en verschillen in de behandeling, en op basis van deze vergelijkende aanpak, aan te tonen dat in de specifieke context van de Lage Landen, het ideaal van introspectieve individuation opgetreden eerder dan elders.