Leidt federalisme tot meer op maat gemaakte beleidsmaatregelen? De theorie stelt dat federalisatie
beleid dichter bij de burger brengt en beleidsafwijking mogelijk maakt wanneer collectieve
besluitvorming moeilijk is door uiteenlopende voorkeuren en belangen. Toch ontbreekt empirisch
onderzoek naar de werkelijke impact van deze belofte. Dit project vult die leemte door te
onderzoeken of deelstaatregeringen verschillende beleidskeuzes maken (RQ), met België als een
most-likely case voor intra-federaal beleidsverschil tussen 1980 en 2024.
Om beleidsdivergentie in kaart te brengen, worden twee soorten beleidsdocumenten—
regeerakkoorden en ontwerpdecreten—handmatig gecodeerd. Deze methode onthult zowel de
zichtbare politieke visie als de minder zichtbare concrete beleidsmaatregelen. De analyse bestaat uit
vijf deelvragen. Eerst wordt de salience van beleidsdomeinen geanalyseerd om te bepalen of
deelstaatregeringen andere thema’s benadrukken (SQ1). Vervolgens wordt hun ideologische
positionering onderzocht (SQ2). Een longitudinale analyse (SQ3) brengt trends en evoluties in kaart.
Daarna wordt de invloed van institutionele en politieke contexten op beleidsverschillen geëvalueerd
via regressieanalyses (SQ4). Tot slot wordt onderzocht of deelstaatbeleid overeenkomt met publieke
voorkeuren of vooral door elites wordt bepaald (SQ5), wat inzichten biedt in de mate van
substantieve representatie binnen federale systemen.