Het Neolithicum, cruciaal in de menselijke geschiedenis, bracht landbouw en sedentaire levensstijl. Neolithische samenlevingen, gevormd door ingewikkelde bewegingen en uitwisselingen, tonen aanzienlijke variatie. In het Maasbekken ontbreekt kennis over het culturele landschap en de connectiviteit door een gebrek aan nederzettingen en schaarse archeologische vondsten. Ondanks een grote hoeveelheid skeletresten zijn de neolithische mensen uit de regio onvoldoende onderzocht, en hun plaats in het bredere kader van het Neolithicum in Europa is nog onbekend. De gedissocieerde en gemengde staat van overblijfselen heeft bioarcheologisch onderzoek decennialang belemmerd. Met huidige ontwikkelingen in bioarcheologische methoden kan het project beperkingen van gemengde menselijke resten doorbreken. Integratie van inzichten uit isotopische dieet- en mobiliteitsstudies, nieuwe proteomische geslachtsbepalingen en Micro-CT-scan-gebaseerde leeftijdsbepalingen biedt baanbrekende inzichten in Neolithische levenswijzen en sociale dynamiek. Door macroscopische verwantschapsanalyse (biodistance) van schedels en tanden ontrafelt PROXIMEUSE genetische affiniteit tussen groepen in het Maasbekken en met eerdere en gelijktijdige groepen in Noordwest-Europa. Het project onthult Neolithische verbondenheid in het Maasbekken en NW Europa, met aanzienlijke bijdragen aan lokale en Europese Neolithicum-verhalen door cruciale wetenschappelijke hiaten aan te pakken