Wanneer metalen worden vervormd zij bij een kristallografische structuur die typisch is voor de kristalstructuur en de toegepaste spanningsveld. Tijdens hybridisatie van een plastisch vervormde metalen rekristallisatie kan optreden, hetgeen een herkristallisatietextuur produceert. Hoewel er vooruitgang geboekt in de afgelopen decennia is verkregen, worden de precieze details van de verandering van een vervorming van een herkristallisatietextuur nog steeds slecht begrepen. Het doel van dit project om een ​​beter begrip van de lokale veranderingen oriëntatie tijdens plastische vervorming van ijzerlegeringen met BCC kristalstructuur te verkrijgen, aangezien het algemeen aanvaard is dat lokale oriëntatie gradiënten die in de nabijheid van korrelgrenzen of ten gevolge kunststof instabiliteiten, zoals shear --- bands, spelen een cruciale rol bij de vorming van de rekristallisatie textuur. In continuümmechanica kunnen veranderingen textuur tijdens plastische vervorming worden gemodelleerd met redelijke nauwkeurigheid van kristalplasticiteit modellen. Dergelijke modellen zijn echter alleen nauwkeurig op statistische wijze, dat wil zeggen gezien het aanvankelijke structuur van het materiaal ze laten controle van de gemiddelde verandering van kristalrotatiewerkwijze, maar ze geen rekening houden met lokale topologie van de microstructuur en bijgevolg deze modellen niet geschikt voor het voorspellen van de oriëntatie verandering op lokale schaal. Elke afzonderlijke korrel van de polykristallijne aggregaat kan aanzienlijk afwijken van de nominale gemiddelde gedrag kristalplasticiteit theorie voorgeschreven, als individu graan beperking van de plaatselijke randvoorwaarden opgelegd door de lokale topologie van de microstructuur. Dergelijke plaatselijke afwijkingen kunnen uitmiddelen in een gemiddelde --- veld benadering, die het algehele succes van het continuüm mechanica kristal plasticiteit modellen verklaart, maar van cruciaal belang voor de nucleatie gedrag tijdens herkristallisatie zal zijn.