Neuroblastoom, een embryonale tumor die ontstaat uit voorlopercellen van het sympathische zenuwstelsel, is de meest voorkomende extra-craniële solide tumor bij kinderen en is verantwoordelijk voor 15% van de sterfte door kanker bij kinderen. Neuroblastomen worden gekenmerkt door een zeer heterogeen klinisch gedrag, variërend van spontane regressie tot agressieve metastatische ziekte. Bij hoog-risico neuroblastoom patiënten is de vijf-jaars overlevingskans slechts 50%. De beperkte werkzaamheid van de huidige behandelmethoden en de hoge toxiciteit vragen om nieuwe en gerichtere therapieën.

Twee veelbelovende doelgerichte therapieën zijn idasanutlin en dinutuximab. In mijn projectvoorstel zal ik onderzoeken welke effecten idasanutlin en dinutuximab hebben op de verschillende celtypes aanwezig in een neuroblastoom tumor. Door beter te begrijpen waarom bepaalde (tumor)cellen wel of niet reageren op een therapie, kunnen (combinatie)therapieën beter op punt gesteld worden.

Voor dit project zal ik gebruik maken van neuroblastoom muismodellen die behandeld worden met idasanutlin of dinutuximab waarna RNA gebaseerde ruimtelijke transcriptoomanalyse (een technologie voor gedetailleerde moleculaire karakterisering van het transcriptoom terwijl ruimtelijke informatie bewaard blijft) en vloeibare biopten (een technologie waarbij in dit geval tumoraal RNA in het bloedplasma wordt gekarakteriseerd) gebruikt worden om tumor heterogeniteit en tumor respons in kaart te brengen. Ik verwacht dat een beter begrip van de werking van deze behandelingen en een nauwkeuriger beeld van de tumoren zal leiden tot verbeterde of nieuwe combinatietherapieën.