De menselijke bewoningsgeschiedenis van zeer dynamische natuurlijke omgevingen zoals sedimentaire kustlandschappen wordt sterk gekarakteriseerd door instabiliteit. Natuurlijke processen en antropogene activiteiten zijn er intrinsiek met elkaar verbonden en genereren vaak wederzijds versterkende effecten waardoor de bewoning er verstoord of zelfs afgebroken wordt. Deze zeer specifieke landschappelijke- en nederzettingscondities brengen ook grote uitdagingen teweeg voor het detecteren, analyseren, monitoren en bewaren van dit onderwatererfgoed in de sub- en intergetijde zones. Dit is in het bijzonder zo in de context van klimaatsverandering en zeespiegelstijging. Dit project pakt deze uitdagingen aan door de expertise van drie vooraanstaande onderzoeksgroepen op het gebied van landschapsarcheologie en geofysisch onderzoek te bundelen. Er wordt een geïntegreerde niet-invasieve onderzoeksmethodologie ontwikkeld om een landschap van ‘verdronken dorpen’ daterend uit overgang van de late middeleeuwen naar de vroegmoderne tijd en gelegen op de slikken van de Oosterschelde te onderzoeken en te reconstrueren. De objectieven daarbij omvatten de non-invasieve karakterisatie van de morfologie en topografie van twee verdronken dorpen en hun omringende landschappen, en daarnaast wordt ook de ontwikkeling van een protocol beoogd voor de studie en monitoring van de bewaringsstaat van ‘verdronken nederzettingen’ in de context van klimaatverandering in gelijkaardige natuurlijke omgevingen.