"Bewegen met architectuur" onderzoekt een ecologie van architectuur en choreografie door hun relatie op een horizontale manier te benaderen. Het gebruikt weven als metafoor om te onderzoeken hoe die ecologie bijdraagt tot het herdenken van de relatie van de mens tot de wereld. Het oeuvre van de in Brussel gevestigde choreograaf Radouan Mriziga (Marokko, 1985), die architectuur als een belangrijke methodologie in zijn choreografisch werk centraal stelt, is de scheringdraad in het weefsel. De inslag bestaat uit site-specifiek choreografisch werk (Trisha Brown & company), danstentoonstellingen (Anne Teresa De Keersmaeker & Rosas) en architecturaal werk (An Fonteyne & NoAarchitecten). Het project verweeft 3 onderzoeksdraden met als doel (1) het werk van Mriziga en zijn benadering van architectuur te begrijpen, (2) een figuur te bedenken die de architectuur-choreografie ecologie belichaamt en (3) bij te dragen aan filosofieën over de maatschappij in het algemeen. De horizontale interdisciplinariteit wordt verzekert door de methodologie die de positie van onderzoeker-als-dramaturg combineert met performance- en architectuurfilosofie. Deze benadering van architectuur en choreografie biedt de mogelijkheid om beide disciplines te herdenken, waardoor een genuanceerd en verrijkt discours ontstaat rond site-specificiteit, lichamen in de ruimte en ecologische en de-koloniale filosofieën. Zo draagt dit onderzoek bij tot een radicaal relationeel begrip van bewegende lichamen in de ruimte.