De Apennijnen worden vaak omschreven als een kruispunt van culturen in de pre-Romeinse Metaaltijden (ca. 3000-300 vChr), maar archeologen weten weinig over hoe, waarom, en waar pre- en protohistorische mensen zich door deze bergen bewogen. Onderzoek naar voor-Romeinse gemeenschappen in het Apennijnse gebergte richt zich van oudsher op langeafstandscontacten, uitwisselingsnetwerken, en de opkomst van centrale nederzettingen in de dalen. Hierdoor blijven lokale aspecten van prehistorisch leven in de bergen onderbelicht, waaronder socio-economische activiteiten in het hooggebergte, praktische aspecten van reizen door de Apennijnen, en de veerkracht van berggemeenschappen onder veranderende klimatologische en politieke omstandigheden. Dit project onderzoekt mobiliteit en landgebruik in twee Apennijnse berggebieden door gebruik te maken van een interdisciplinaire benadering. Niet-invasieve geofysische technieken, archeologische veldkartering, computermodellen van bergroutes, gegevens over klimaat en omgeving, en etnografische observaties van recente en huidige gebruikers van deze landschappen worden gecombineerd om tot nieuwe inzichten te komen over voor-Romeinse gemeenschappen. Het doel van het onderzoek is om de centrale bergketen van Italië te integreren in modellen van samenlevingen tijdens de Metaaltijden, alsmede het verfijnen van archeologische methodiek voor de studie van marginale landschappen.