Studenten en universiteiten worden vaak beschouwd als bastions van (democratisch) verzet. Al tientallen jaren worden wereldwijd politieke studentbewegingen en hun rol in democratische transities onderzocht. Een belangrijk deel van literatuur focust specifiek op studentenactivisme tijdens de ‘derde democratische golf’. Tegelijkertijd is er een ontluikend debat over het heropleven van autocratische regimes in voormalig democratische middel-inkomenslanden. Hier onderstrepen onderzoekers opnieuw het belang van studenten als verzetsactoren die (democratische) hervormingen eisen. Afwezig is de rol die pro-regime studentenorganisaties spelen in het ontstaan, consolideren en doorzetten van zulke autocratische regimes. Aangezien studentenpolitiek vaak een leerschool is voor toekomstige politici, in het bijzonder in landen met sterke studentenorganisaties, ook in autoritaire context, kan het begrijpen van zulke pro-regime studentengroepen fundamentele inzichten geven in ‘nieuw autoritarianisme’. Startend van een comparatief casestudy design focust dit project op pro-regime studentenorganisaties in drie autocratische landen: Bangladesh, Uganda en Turkije. Het hoofddoel is om te begrijpen hoe de politieke subjectiveiten van studenten gevormd worden door autocratische regimes, maar ook hoe ze zelf deze regimes mee vorm geven; Meer specifiek de wijze waarop patronagerelaties, politieke performances, en dwang en geweld impact hebben op de vorming van structuren van publieke autoriteit.