Meer dan 4 miljard mensen worden minstens één keer per jaar getroffen door watertekorten. Door de toenemende druk van de klimaatverandering en groei van de bevolking op onze zoetwaterbronnen, wordt voorspeld dat waterschaarste verder zal toenemen, maar deze voorspellingen zijn uiterst onzeker. Risico-inschattingen op watertekorten zijn nog steeds gebaseerd op een lokale analyse van het aanbod via neerslag, en de vraag naar water vanuit de maatschappij, en houden dus geen rekening met spatio-temporele afhankelijkheden. Echter, over het continentale landoppervlak is 40% van de neerslag afkomstig van verdamping uit naburige of verafgelegen gebieden. In deze studie stel ik voor om het globale risico op watertekorten in te schatten door de oorsprong van de lokale neerslag te analyseren. Door gebruik te maken van het traditionele concept van een stroomgebied, zal ik trachten een globaal neerslag recyclagenetwerk uit te werken dat het atmosferische transport van water, afkomstig van verdamping, tot neerslag kwantificeert. Hierdoor wordt een integrale inschatting van het risico op watertekorten mogelijk door (i) stroomgebieden te identificeren die voor hun neerslag sterk afhankelijk zijn van anderen, (ii) het ontrafelen van de verspreiding van droogte door het netwerk, en (iii) de gevoeligheid van elk stroomgebied voor droogte in kaart te brengen. Deze risico-inschatting maakt een atmosferische kijk op watertekorten mogelijk, die kan helpen om onze watervoorraden veilig te stellen.