Een cochleair implantaat zorgt voor een gevoel van geluid voor mensen met ernstig tot zeer ernstig gehoorverlies. EEN complicatie van deze implantaten is infectie, wat vaak leidt tot explantatie van het implantaat. Een vaak onderzochte strategie om infectie te voorkomen, voorkomt de aanhechting van bacteriën op het implantaat meestal gedaan door het bevestigen van polymere kettingen aan het oppervlak van het implantaat. Deze techniek heeft echter beperkingen: (1) het is een kostbaar, uit meerdere stappen bestaand proces en (2) het beoogde aangroeiwerende effect ervan is tijdelijk wanneer klinisch gebruikt. Om deze problemen aan te pakken, zal dit project eenmalig, kosteneffectief zijn
techniek (plasmapolymerisatie) om een ​​coating te deponeren, die altijd uit een mengsel van chemische groepen die bacteriën en cellen afstoten en groepen die dat niet doen. Om hiermee om te gaan, twee modificaties worden toegepast op de coatings: de chemische groepen die bacteriën en bacteriën niet afstoten cellen worden (1) geconverteerd naar groepen die een afstotend karakter hebben en (2) gekoppeld aan celinteractief componenten. Dit zou respectievelijk moeten resulteren in (1) coatings die bacterieel en celbestendig zijn hechting beter en (2) coatings waarbij bacteriën zich niet hechten, terwijl de gastheercellen dat wel kunnen. Deze leidt tot volledige dekking van het implantaat met cellen, die bacteriële hechting remt, vóór de oppervlak verliest zijn anti-fouling effect. Als dit lukt, kan dit project leiden tot een grote doorbraak in aangroeiwerende coatings op cochleaire implantaten en oppervlaktemodificaties van medische implantaten in algemeen.