Feliene infeectieuze peritonitis (FIP) wordt veroorzaakt door een felien coronavirus (FCoV) en is één van de belangrijkste doodsoorzaken in kattenkwekerijen en asielen die enorm dierenleed, financiële en emotionele verliezen met zich meebrengt, FCoVs komen voor in twee virulentievarianten of pathotypes, waarvoor het ziekteverwekkend vermogen wordt bepaald door hun cel tropisme. Het felien enterisch coronavirus (FECV) heeft een tropisme voor intestinale epitheelcellen, ook wel enterocyten genoemd. FECV is endemisch aanwezig in kattenkwekerijen en asielen, maar wordt zelden opgemerkt aangezien deze darminfectie vaak subklinisch verloopt of slechts milde symptonen (verminderde eetlust en/of milde diaree) geeft [1-5]. Het belang van FECV ligt echter in het feit dat in 5-12% van deze katten virulente varianten ontstaan door mutaties in het FECV genoom [1]. Deze virulentievariant, het feline infectieuze peritonitis virus (FIPV), verliest zijn enterocypt tropisme maar heeft in tegenstelling tot FECV de capaciteit om ongeremd te vermeerderen in monocyten/macrofagen [6-8], wat resulteert in een progressieve, fatale,pyogranulomateuze serositis en casculitis, gekend als FIP. Om de strijd tegen FIP te winnen, moeten we in staat zijn om 1)FCoV-negatieve dieren te identificeren en in te zetten voor de FOK, 2)FIP-katten te identificeren vooraleer de fatale weefselbeschadigingen optreden, en 3) deze FIP-katten te behandelen. Om deze aanpak mogelijk te maken, moeten we beschikken over goede diagnostische testen en een behandeling. Beide ontbreken echter tot op heden en kunnen enkel tot stand komen indien we zouden weten wat nu precies het verschil maakt tussen FECV en FIPV.Het virale spike eiwit is een belangrijke determinant van het cel tropisme en er wordt gespeculeerd dat mutaties in het spike eiwit betrokken zouden zijn in de enterocyt-monocyt switch tijdens de ontwikkeling van FIP [9-11], maar tot op heden kon dit nog niet bewezen worden. Omdat deze virussen niet konden gegroeid worden in celculturen, waren de studies tot dusver namelijk beperkt tot genoomanalyse en -vergelijkingen van mest- en weefselstammen van FCoV-geïnfecteerde dieren.