‘Labiliteit’ en ‘labiele werkwoorden’ verwijzen naar het fenomeen van valentiealternanties zonder een formele verandering in het werkwoord. Meestal gaat het hierbij om de alternantie tussen transitieve en intransitieve constructies. Deze alternantie kan worden onderverdeeld in P-labiliteit (Patiënsbehoudende labiliteit) en A-labiliteit (Agensbehoudende labiliteit). Dit project richt zich op een corpusgebaseerd onderzoek naar P-labiele werkwoorden in het Latijn. Er is nog weinig bekend over de mechanismen achter de ontwikkeling van P-labiliteit in het Latijn. Een eerste stap in het project is het definiëren van de rol van P-labiliteit binnen het diathetisch systeem van het Latijn. Vervolgens zullen we de semantische factoren (zoals Aktionsart, werkwoordsklassen en causaliteit) onderzoeken die invloed hebben op de toename van labiele werkwoorden. We testen ook de hypothese dat veranderingen in morfosyntactische uitlijning de ontwikkeling van P-labiliteit bevorderen. Tot slot beschrijven we de verschillende trajecten die P-labiliteit volgde in de overgang naar de Romaanse talen. Door dit onderzoek hopen we een beter begrip te krijgen van P-labiliteit als diathetische categorie. We zullen verschillende Latijnse corpora uit verschillende periodes, registers en regio’s gebruiken om de diachrone, diatopische en diafasische variatie in de syntaxis en semantiek van labiele werkwoorden te onthullen.