Het is algemeen aanvaard dat inflammatoire darmziekte (IBD) Uit de interactie van een aantal genen resulteert in een overactieve immuunrespons tegen darmbacteriën. Standaard methoden om het ontrafelen van de genetische factoren contribting om de gevoeligheid voor IBD in staat zijn om te wijzen op de bruto chromosomale regio betrokken zijn, maar ze voeren geen enkel bewijs over de werkelijke causale varianten. Daarom, lieve kan worden gezegd over hun werkingsmechanisme en dus kunnen ze alleen helpen bij het voorspellen van de individuele risico om IBD te ontwikkelen. Vooralsnog zijn ze van geen nut in IBD therapie. Om deze problemen aan te pakken, zal een complementaire aanpak worden gebruikt om causale genetische varianten voor IBD te identificeren door een combinatie van genetische informatie met in hoeverre het gen product is die daadwerkelijk aanwezig is in de cel. De laatste kennis is zeer belangrijk, omdat de genetische varianten zijn meestal gevonden in gebieden van het gen die een rol spelen bij het beheersen van het niveau in de cel te spelen. Een desorganisatie van deze werkwijze kan invloed hebben op de reactie van cellen op specifieke stimuli en waardoor ze mogelijk invloed op ziektegevoeligheid hebben. Inzicht genexpressie pattner bij IBD patiënten waardevol aangezien elk abnormaal tot expressie gebracht gen is een potentieel doelwit voor therapie, hetzij door het blokkeren van het eiwit waarvoor het codeert (b.v. anti-TNF) of door het toedienen van het recombinante eiwit (bijvoorbeeld IL-10). Bovendien voorspellen dergelijke afwijkende genexpressie op basis van genetische merkers helpt bij het begrijpen van de ziekte en heeft potentieel nieuwe therapeutische targets.