Anaerobe vergisting kan beschouwd worden als één van de belangrijkste volle schaal technologieën voor de behandeling van organische afvalstromen, waarbij zowel de stabilisatie en productie van hernieuwbare energie (biogas) wordt bekomen. De methanogene archaea staan in voor de finale en cruciale stap in het vergistingsproces, aangezien ze het energierijke methaan produceren. Deze methanogenen zijn echter erg gevoelig ten aanzien van verschillende stressoren.

De methanogenen kunnen onderverdeeld worden in twee groepen, gebaseerd op hun methanogene pathway. Tot dusver zijn slechts twee genera, Methanosaeta en Methanosarcina geïdentificeerd die acetoclastische methanogenese kunnen uitvoeren. Vanwege een groot verschil in fysiologie, morfologie en metabolisch potentieel, wordt verwacht dat deze twee genera verschillende niches innemen in anaerobe vergisting. Vooralsnog was echter weinig geweten omtrent de specifieke bijdrage van deze twee genera aan het methanogenese proces in anaerobe vergisting.

In dit onderzoek werden verschillende benaderingen onderzocht om methaan productie in anaerobe vergisting te verhogen d.m.v. (in)directe sturing van de microbiële gemeenschap. Hierbij werd vooral gefocust op de methanogene gemeenschap. Zowel operationele management strategieën, zoals co-vergisting, voedingspatroon variatie en inoculum selectie, als technologische strategieën, zoals de applicatie van een cel potentiaal d.m.v. koolstof gebaseerde electroden en actieve retentie van biomassa m.b.v. een anaeroob membraan systeem werden geëvalueerd naar hun potentieel om biogas productie in anaerobe vergisting te verhogen.