Waterstofverbrossing vormt een aanzienlijke uitdaging bij het gebruik van waterstof als een milieuvriendelijke energiedrager, in het bijzonder in staal. Dit project wil onderzoeken hoe de microstructuur van ijzer of staal, vooral korrelgrenzen en dislocaties, de diffusie van waterstof beïnvloedt en welke mechanismen op atomaire schaal daaraan ten grondslag liggen. Traditionele methoden van experimentatie en simulatie kampen met uitdagingen op het gebied van nauwkeurigheid of schaalbaarheid. Om deze problemen aan te pakken, zullen we AI-gebaseerde interatomaire potentialen benutten om de diffusie van waterstof te modelleren in atomaire omgevingen die echte microstructurele kenmerken nabootsen. Door middel van dynamische simulaties zullen we de diffusiviteit van waterstof door deze omgevingen meten en deze correleren met experimentele gegevens. Met deze aanpak willen we ons begrip van de impact van de microstructuur op de diffusie van waterstof verbeteren, wat uiteindelijk kan leiden tot de mogelijkheid om microstructuren te reverse-engineeren. Een dergelijke vooruitgang heeft brede implicaties die verder reiken dan alleen het voorkomen van waterstofverbrossing. Ze bevorderen mee het onderzoek en de industriële toepassingen waar de rol van waterstof als energiedrager cruciaal is.