Dankzij VR en holografische displays kunnen kijkers vrij bewegen (met 6 vrijheidsgraden) in de ruimte, wat leidt tot ware immersie in de virtuele wereld. De VR industrie verkeert in een race om als de best VR beleving aan te bieden, maar huidige render-technieken schieten tekort. Momenteel is het voor VR enkel nog maar haalbaar om simpele 3D modellen met lage kwaliteit te renderen. De laatste jaren wordt een nieuwe aanpak bestudeerd: door camerabeelden uit de echte wereld te gebruiken kan fotorealisme behaald worden aan een lage kost, bv. 360° video in VR. Voor totale bewegingsvrijheid moeten meerdere camera’s over de scène verspreid worden en de beelden tussen de camera’s moeten door “beeldsynthese” geïnterpoleerd worden. De huidige implementaties kunnen geen realistische resultaten binnen een aanvaardbare tijd produceren. Ik zal een nieuwe manier van beeldsynthese ontwikkelen waarbij de camera’s optimaal gepositioneerd worden. Realisme wordt bereikt via een innovatieve kijk op de kans dat een pixel “correct” is, wat afhangt van de betrokken camera’s en de reflectiviteit van het object waartoe de pixel behoort. De behaalde kwaliteit en performantie zullen geëvalueerd worden op oude en nieuwe datasets via een real-time visualisatie tool. Met dit onderzoek zal de deur naar hyperimmersieve, fotorealistische VR in de echte wereld open gezet worden, waardoor het wijde publiek kan teruggaan in de tijd naar elke plek op aarde gecapteerd met een efficiënte camera opstelling.