Factorverkeerdallocatie tussen bedrijven heeft een negatieve impact op de totale productiviteit, die op zijn beurt de levensstandaard beïnvloedt. Recent bewijsmateriaal suggereert dat de misallocatie van kapitaal en productiviteitsverliezen toenamen tijdens bepaalde periodes van krediethausses die gepaard gingen met een vermindering van de onzekerheid (d.w.z. risico op bedrijfsniveau). Het doel van het onderzoeksvoorstel is te begrijpen of een vermindering van de onzekerheid kan bijdragen tot een toename van de misallocatie van kapitaal en productiviteitsverliezen, via het effect op bankkrediet. Het is welbekend waarom een vermindering van de onzekerheid de kredietverlening aan niet-financiële ondernemingen kan verhogen en zo de bedrijfsinvesteringen en -output kan stimuleren. De aannames in de literatuur over het (financiële) transmissiekanaal van onzekerheidsbewegingen naar de reële economie zijn echter te beperkt om te verklaren waarom "te veel" kapitaal naar minder productieve activiteiten kan vloeien. Het onderzoeksvoorstel levert een bijdrage aan deze literatuur door een toonaangevende theorie aan te passen om inzicht te verschaffen in de relatie tussen onzekerheid en kapitaalmisallocatie. Meer specifiek zal worden geanalyseerd of een vermindering van de onzekerheid het vermogen van banken kan aantasten om tijdens hausses te screenen tussen ondernemers van lage en hoge kwaliteit, en zo de toename in kapitaalmisallocatie en productiviteitsverliezen kan verklaren.