Vanaf 1830, heeft de Belgische Staat een belangrijke opdrachtgever voor een verscheidenheid van architectonische complexen te huisvesten en te vertegenwoordigen de centrale autoriteiten en diensten zijn. Hoewel deze complexen een belangrijke positie in het stedelijk landschap van de Belgische steden te bezetten, zijn ze nog steeds grotendeels weggelaten uit de geschiedschrijving van zowel de Belgische architectuur en politiek. Dit project onderzoekt de netwerken van de productie en discoursen onderliggende Belgische architectuur staat, evenals de daaruit voortvloeiende gebouwen tijdens de fasen van de planning, de bouw en de werking, in de periode 1918-1969. Op basis dusver unstudied archiefmateriaal zal speciale aandacht worden besteed aan het begrip auteurschap, in kaart brengen van de complexe verhoudingen van opdrachtgevers, ontwerpers en aannemers. Dit onderzoek is in strijd daarmee Belgische politieke en architectonische geschiedschrijving, waarin de uitvoerende instanties, belangrijke tussenproducten in deze bouwprocessen, grotendeels onbekend zijn gebleven. Confronting architectonische historische analyses met de studie van de hedendaagse politieke en economische context, en het gebruik van het kader van het Belgisch Congo als een “spiegel case”, dit project wil onderzoeken niet alleen in hoeverre deze ingebouwde productie betreffen de nationaliteit, identiteit en vertegenwoordiging, maar ook hoe het zorgt voor een beter begrip van de handeling van het bestuur in de Belgische context.